Ωραία,θα ήθελα να πω σε όσους με διαβάζουν πως δεν ξέρω τι με έχει πιάσει και θέλω να γράφω για τις φίλες μου!Δύο τέτοιες αναρτήσεις σε μία εβδομάδα!Θεέ μου,πόσο παρακάτω θα πέσω;Τι να πω,μάλλον με παρακάνει ευαίσθητη η περίοδος...Τέσπα,ξέφυγα από το θέμα.
Εμμανουέλα με είχες πρήξει όταν έγραψα για την Εύα,να γράψω και για σένα.Θυμάσε τι σου είπα;Πως για να σου γράψω θα πρέπει να κάνεις κάτι για να το αξίζεις.Και το έκανες!Έγραψες αυτή την υπέροχη,συγκινητική ανάρτηση,που ακόμα είναι ανολοκλήρωτη και θα σε παρακαλούσα να σύρεις τον κόλο σου στον καναπέ και να την τελειώσεις.Ωραία,αφού λύθηκε και αυτό ξεκινάω.
Δεν ξέρω πότε ακριβώς σε γνώρισα.Στην πραγματικότητα,είναι σαν να σε ήξερα από πάντα.Μάλιστα,έχω φτάσει σε σημείο να υποπτεύομαι πως κάτι τέτοιο συμβαίνει.Δεν υπάρχει καλοκαίρι που να μην σε θυμάμαι.Από τότε που έχω καλοκαιρινές αναμνήσεις,είσαι και εκεί.Όχι βέβαια πως τα πηγαίναμε μέλι γάλα.Σαν παιδιά ήμασταν και οι δύο πολύ πεισματάρες και δεν ήμασταν ευχαριστημένες αν δεν περνούσε το δικό μας.Θυμάμαι μία φορά σε είχα δαγκώσει κι όλας.Αλλά πάντα ήμασταν μαζί(μάλλον επειδή δεν είχαμε και κανένα άλλο να παίξουμε).μαζί φτιάχναμε σπιτάκια,μαζί σκαρώναμε πλάκες στον αδερφό μου,μαζί κάναμε "γιορτές",μαζί τα πάντα.
Όταν μεγαλώσαμε λίγο το ρήγμα μεταξύ μας μεγάλωσε ακόμα περισσότερο.Εγώ,ήμουν πάντα ώριμη για την ηλικία μου,υπάκουη.Είχα και τον αδερφό μου να προσέχω και αυτό με έκανε να μεγαλώσω λίγο απότομα μιας και ένιωθα πως είχα την ευθύνη του.Προτιμούσα να κάτσω να διαβάσω ένα βιβλίο παρά να παίζω κάτω από τον ήλιο τα μεσημέρια.Εσύ από την άλλη,αν και 6 μήνες μεγαλύτερη,ήσουν πάντα η ψυχή της παρέας,αστεία,διασκεδαστική,καλλιτεχνική φύση.Πάντα πρώτη στα παιχνίδια και στην περιπέτεια.Συχνά έπρεπε να με σύρεις για να παίξω ένα παιχνίδι και να πάρω μέρος σε μία φάρσα.Εγώ πάλι ήθελα να κάτσουμε και να συζητήσουμε για τα πάντα(τι να κάνουμε,από μικρή ήμουν φιλοσοφικό άτομο!).
Νομίζω πως δεν θα είχαμε καταλάβει πόσο σημαντική ήταν η μία για την άλλη αν δεν είχε γίνει εκείνο το περιστατικό πριν από 2 καλοκαίρια.Αν αυτό το άτομο δεν είχε προσπαθήσει να μας χωρίσει,βάζοντας στη μία λόγια για την άλλη,δεν θα το είχα πάρει χαμπάρι.Για αυτό το έχω συγχωρήσει κιόλας.Όταν σε έβαλε να διαλέξεις με ποία από τις δύο ήθελες να κάνεις τελικά παρέα και εσύ είπες "Την Χριστίνα" δεν πίστευα στα αυτιά μου.
Και έτσι,τώρα,δύο χρόνια αργότερα,είμαστε ακόμα φίλες και περνάμε μαζί τις καλοκαιρινές μέρες.Όχι πως δεν έχουμε τις διαφωνίες μας,αυτό δεν γίνεται καθώς είμαστε διαφορετικοί χαρακτήρες,αλλά πάντα τα βρίσκουμε.Και ειδικά τώρα που θα μετακομίσω εκεί,ξέρω πως θα με βοηθήσεις να προσαρμοστώ.Όσο για τα άνιμε μου.Τραλα λα μου,ξέρω πως κατά βάθος σου αρέσουν λίγο,και ας σου σπάω τα νεύρα.Οπότε σου αφήνω και αυτή την εικόνα που μου θυμίζει εσένα!
Εμμανουέλα με είχες πρήξει όταν έγραψα για την Εύα,να γράψω και για σένα.Θυμάσε τι σου είπα;Πως για να σου γράψω θα πρέπει να κάνεις κάτι για να το αξίζεις.Και το έκανες!Έγραψες αυτή την υπέροχη,συγκινητική ανάρτηση,που ακόμα είναι ανολοκλήρωτη και θα σε παρακαλούσα να σύρεις τον κόλο σου στον καναπέ και να την τελειώσεις.Ωραία,αφού λύθηκε και αυτό ξεκινάω.
Δεν ξέρω πότε ακριβώς σε γνώρισα.Στην πραγματικότητα,είναι σαν να σε ήξερα από πάντα.Μάλιστα,έχω φτάσει σε σημείο να υποπτεύομαι πως κάτι τέτοιο συμβαίνει.Δεν υπάρχει καλοκαίρι που να μην σε θυμάμαι.Από τότε που έχω καλοκαιρινές αναμνήσεις,είσαι και εκεί.Όχι βέβαια πως τα πηγαίναμε μέλι γάλα.Σαν παιδιά ήμασταν και οι δύο πολύ πεισματάρες και δεν ήμασταν ευχαριστημένες αν δεν περνούσε το δικό μας.Θυμάμαι μία φορά σε είχα δαγκώσει κι όλας.Αλλά πάντα ήμασταν μαζί(μάλλον επειδή δεν είχαμε και κανένα άλλο να παίξουμε).μαζί φτιάχναμε σπιτάκια,μαζί σκαρώναμε πλάκες στον αδερφό μου,μαζί κάναμε "γιορτές",μαζί τα πάντα.
Όταν μεγαλώσαμε λίγο το ρήγμα μεταξύ μας μεγάλωσε ακόμα περισσότερο.Εγώ,ήμουν πάντα ώριμη για την ηλικία μου,υπάκουη.Είχα και τον αδερφό μου να προσέχω και αυτό με έκανε να μεγαλώσω λίγο απότομα μιας και ένιωθα πως είχα την ευθύνη του.Προτιμούσα να κάτσω να διαβάσω ένα βιβλίο παρά να παίζω κάτω από τον ήλιο τα μεσημέρια.Εσύ από την άλλη,αν και 6 μήνες μεγαλύτερη,ήσουν πάντα η ψυχή της παρέας,αστεία,διασκεδαστική,καλλιτεχνική φύση.Πάντα πρώτη στα παιχνίδια και στην περιπέτεια.Συχνά έπρεπε να με σύρεις για να παίξω ένα παιχνίδι και να πάρω μέρος σε μία φάρσα.Εγώ πάλι ήθελα να κάτσουμε και να συζητήσουμε για τα πάντα(τι να κάνουμε,από μικρή ήμουν φιλοσοφικό άτομο!).
Νομίζω πως δεν θα είχαμε καταλάβει πόσο σημαντική ήταν η μία για την άλλη αν δεν είχε γίνει εκείνο το περιστατικό πριν από 2 καλοκαίρια.Αν αυτό το άτομο δεν είχε προσπαθήσει να μας χωρίσει,βάζοντας στη μία λόγια για την άλλη,δεν θα το είχα πάρει χαμπάρι.Για αυτό το έχω συγχωρήσει κιόλας.Όταν σε έβαλε να διαλέξεις με ποία από τις δύο ήθελες να κάνεις τελικά παρέα και εσύ είπες "Την Χριστίνα" δεν πίστευα στα αυτιά μου.
Και έτσι,τώρα,δύο χρόνια αργότερα,είμαστε ακόμα φίλες και περνάμε μαζί τις καλοκαιρινές μέρες.Όχι πως δεν έχουμε τις διαφωνίες μας,αυτό δεν γίνεται καθώς είμαστε διαφορετικοί χαρακτήρες,αλλά πάντα τα βρίσκουμε.Και ειδικά τώρα που θα μετακομίσω εκεί,ξέρω πως θα με βοηθήσεις να προσαρμοστώ.Όσο για τα άνιμε μου.Τραλα λα μου,ξέρω πως κατά βάθος σου αρέσουν λίγο,και ας σου σπάω τα νεύρα.Οπότε σου αφήνω και αυτή την εικόνα που μου θυμίζει εσένα!
Από την αγαπημένη σου:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου