Τετάρτη 28 Δεκεμβρίου 2011

Γύρισα!!!

   Και όμως,μετά από μακροχρόνιες διακοπές,επέστρεψα.Πραγματικά δεν έχω να πω τίποτα για αυτήν την απουσία μου εκτός από το ότι δεν είχα καθόλου έμπνευση για να γράψω.Και καμία ιδιαίτερη επιθυμία να ασχοληθώ ξανά  με αυτό το μπλογκ καθώς μου έτρωγε χρόνο από άλλες πιο σημαντικές ασχολίες όπως το να βλέπω anime,να διαβάζω manga και βιβλία,να ζωγραφίζω και που και που να ανοίγω και κανένα βιβλίο(ένας Θεός ξέρει πως έβγαλα 19 και 4/13 στο πρώτο τρίμηνο...και πως θα το διατηρήσω στα άλλα 2).Αλλά κάπου στην πορεία μου έλειψε αυτή η αίσθηση που μου πρόσφερε το να γράφω και έτσι πήρα την απόφαση να γυρίσω.Το πρόβλημα ήταν με ποιον τρόπο;Τι θα έγραφα;Η απάντηση μου δόθηκε χθες όταν έμαθα πως η αγαπημένη μου LadyRosenred έφτιαξε και αυτή ένα ιστολόγιο και σκέφτηκα γιατί να μην το διαφημίσω.

   Οπότε καταλάβετε γιατί το διαβάζετε αυτο αυτό,ε;Λοιπόν πατήστε εδώ και ρίξτε του μία ματιά.Μπορώ να βάλω το χέρι μου στην φωτιά ότι στο μέλλον θα διαβάσετε σπουδαία άρθρα!

  Αυτά προς το παρών!Σας υπόσχομαι και άλλη ανάρτηση σύντομα.Α,και καλά Χριστούγεννα(αν και καθυστερημένα).


ΥΓ1:Όχι άλλες κριτικές βιβλίων εκτός άμα διαβάσω κάποιο που μου κάνει εντύπωση και θέλω να το μοιραστώ.Συγνώμη,αλλά δεν μπορώ να το κάνω.

ΥΓ2:Ακούστε αυτό το τραγουδάκι!Είναι τόσο χαριτωμένο!



Τετάρτη 23 Νοεμβρίου 2011

Πέμπτη 10 Νοεμβρίου 2011

What a lot we lost when we stopped writing letters.You can't reread a phone call.

   Λίγα πράγματα μπορούν να συγκριθούν με τη διαδικασία του να στέλνεις γράμματα.Με το να περιμένεις με ανυπομονησία την απάντηση σου.Με το να σκίζεις βιαστικά τον φάκελο και να βγάζεις από μέσα φύλλα γεμάτα από γνωστούς γραφικούς χαρακτήρες.Με το να ανυπομονείς να απαντήσεις για άλλη μία φορά.Με το να ξαναδιαβάζεις τα ίδια γράμματα μετά από καιρό.Και,τέλος,να ξαναζείς το ίδιο καρουζέλ συναισθημάτων άλλη μία φορά.

   Θυμάμαι από μικρή πως η μαμά μου συνήθιζε να μαζεύεται με τις φίλες τις και να διαβάζουν μαζί γράμματα που έστελναν η μία στην άλλη την περίοδο των σπουδών τους.Ολόκληρες κυριακάτικες ώρες γέμιζαν με αυτόν τον τρόπο,με γέλια και αναμνήσεις πάνω από καφέδες και,κιτρινισμένα πλέον από τον χρόνο,χαρτιά.Μέσα από αυτά τα γράμματα έμαθα πολλά πράγματα για τη μαμά μου και αυτό γιατί εκεί μέσα έβγαζε τον νεανικό της εαυτό.Έγραφε τα νέα της,τις προσδοκίες της και γενικά φαινόταν διαφορετική από ότι την είχα συνηθίσει.Πιο ήρεμη και χαλαρή.Λογικό,αφού μέσα στα γράμματα μπορείς συχνά να εκφραστείς καλύτερα.Τότε πήρα την απόφαση να επικοινωνώ και εγώ κάποια στιγμή στη ζωή μου μέσω αλληλογραφίας.Δυστυχώς,μετά το ξέχασα.

   Τι κρίμα που οι περισσότεροι χρησιμοποιούν μόνο τα τηλέφωνα.Θέλω να πω,είναι βολικά και γρήγορα αλλά δεν συγκρίνονται με την αλληλογραφία.Αν δεν με πιστεύετε δοκιμάστε το...και θα με θυμηθείτε.

   Και τώρα με συγχωρείτε που δεν θα γράψω περισσότερα αλλά πρέπει να απαντήσω σε ένα γράμμα....
   

Δευτέρα 7 Νοεμβρίου 2011

Σφύριξε χαρούμενα μπορείς!


Μακροπρόθεσμα, ο απαισιόδοξος μπορεί να αποδειχθεί σωστός, αλλά ο αισιόδοξος περνάει καλύτερα κατά τη διάρκεια του ταξιδιού.


Ο αισιόδοξος βλέπει το τριαντάφυλλο και όχι τα αγκάθια του. Ο απαισιόδοξος κοιτάζει τα αγκάθια χωρίς να βλέπει το τριαντάφυλλο. 


Η ευτυχία εξαρτάται από τον εαυτό μας


Η μοναδική απόλαυση στον κόσμο είναι να ξεκινήσεις. 


Οι στιγμές χαράς που απολαμβάνουμε μας πιάνουν απροετοίμαστους. Δεν είναι ότι τις κατακτάμε αλλά ότι μας κατακτάνε.

Ξυπνάω κάθε πρωί με μια μεγάλη επιθυμία να ζήσω χαρούμενα.

Το μέλλον ανήκει σε αυτούς που πιστεύουν στην ομορφιά των ονείρων τους.

Δεν υπαρχει κλειδι για τη αισιοδοξία. Η πορτα ειναι παντα ανοιχτη

Είμαστε η μεγαλύτερή μας έκπληξη

Η διαρκής αισιοδοξία πολλαπλασιάζει τη δύναμη.

Στη ζωή υπάρχουν δύο είδη ανθρώπων: οι αισιόδοξοι και οι απαισιόδοξοι. Οι απαισιόδοξοι έχουν συνήθως δίκιο. Αν όμως η ανθρωπότητα έφτασε ως εδώ, αυτό το χρωστάει στους αισιόδοξους. 

Η λάσπη είναι η αρχή για να χτίσεις έναν πύργο.

Το παν δεν είναι να αποφεύγεις την καταιγίδα, αλλά να μη χάσεις τη ζωή σου μέσα σ αυτήν. Μετά ο ήλιος ξαναβγαίνει και η ζωή συνεχίζεται.


Μην αφήσεις το κύμα να σε βγάλει όπου θέλει. Δες πως κινείται , και χάραξε τη δική σου πορεία.

Η τύχη δεν βοηθάει ποτέ αυτούς που δεν βοηθούν τον εαυτό τους.





Τρίτη 1 Νοεμβρίου 2011

Ζώντας στο παρελθόν



   Πριν λίγες μέρες έκανα μία τρομαχτική διαπίστωση.Ότι και να συμβαίνει,εγώ είμαι πάντα αρνητική.Δεν θέλω να κάνω τίποτα.Απολύτως τίποτα.Είτε αυτό είναι μία βόλτα στο Ηράκλειο είτε να πεταχτώ στη Νανά και τη Μαρία για να μην είμαι μόνη μου.Οι συζητήσεις μου με τη μαμά μου πάνε κάπως έτσι:

-Sugar-chan,γιατί δεν πας λίγο πάνω στη Νανά;Να σηκωθείς και από αυτόν τον υπολογιστή!
-Μπα,βαριέμαι...
-Μα δεν κανείς και τίποτα άλλο!Όλο βαρίεσαι!Πέρυσι με είχες πρήξεις πως ήθελες βόλτες και τώρα που μπορείς να απολαύσεις φύση και καθαρό αέρα δεν βγαίνεις από το δωμάτιο!Σου αρέσει να είσαι μόνη σου;
-Ναι. 
 
   Και είναι αλήθεια.Εδώ μου αρέσει να είμαι μόνη μου.Τουλάχιστον,παραπάνω από όταν ήμουν στην Αθήνα.Κάθομαι και ή σκαρώνω ιστορίες στο μυαλό μου ή θυμάμαι τη ζωή μου πέρυσι λες και είμαι ηλικιωμένη και θυμάμαι την παιδική μου ηλικία.Αλλά αλήθεια τα πράγματα πέρυσι ήταν τόσο διαφορετικά.Κανείς δεν θα μπορούσε να φανταστεί πως 12 μήνες μετά όλα θα έμοιαζαν λες και πέρασαν αιώνες.Όχι μόνο για εμένα αλλά και για τους περισσότερους γνωστούς μου.Αυτό είναι το αγαπημένο μου θέμα σκέψης.Πως θα έμοιαζαν τα πράγματα αν δεν είχα φύγει;Αν δεν είχαν συμβεί όλες αυτές οι αλλαγές;

   Τώρα,φοβάμαι πως σας έχω δώσει την εντύπωση πως η ζωή μου εδώ είναι απολύτως χάλια και δεν υπάρχει τίποτα θετικό.Αντιθέτως,η ζωή μου είναι κανονική,απλά όχι τόσο ενδιαφέρουσα όσο πέρυσι.Δεν είναι αυτό το πρόβλημα.Το θέμα είναι πως υπάρχουν θετικά,ΕΓΩ αρνούμαι να τα δω και να τα αναγνωρίσω!Εθελοτυφλώ και αυτό είναι που με τρομάζει.Δεν είναι πως το μέρος αυτό δεν έχει πράγματα να ασχοληθείς.Άλλα πράγματα δεν έχει...

   Δεν έχει μία Εύα να είναι η καλύτερη και η πιο awesome nee-chan του κόσμου.Δεν έχει μία Κωνσταντίνα να σε καθησυχάζει και να συμπεριφέρεται σαν άγγελος.Δεν έχει μία Babaloo να χοροπηδάς μαζί της,όταν είστε ενθουσιασμένες.Δεν έχει έναν Θοδωρή να ακολουθείς από πίσω και να ελπίζεις πως κάποια μέρα τα τιρκουάζ μάτια αυτά θα πέσουν πάνω σου.Δεν έχει έναν Φίλιππο να σε πέρνει τηλέφωνα 12 τα μεσάνυχτα.Δεν έχει μία Δανάη και μία Αγγελική να γελάτε μαζί στα Αγγλικά.Δεν έχει μία Χριστίνα να μιλάτε για χίλια δύο πράγματα και να κάνετε καλαμπούρια.Δεν έχει  ένα Δάλλα να σε κάνει να σκας στα γέλια.Δεν έχει μία Patty να σου τραγουδάει και να σου μιλάει για Harry Potter.Δεν έχει ένα Δημήτρη να είναι ένας απίστευτα γλυκός tsundere.Δεν έχει εκείνο το κορίτσι με τα μεγάλα μάτια γεμάτα παιδική αθωότητα και χαρά,με το χαμόγελο των 100 watt και το μυαλό της γεμάτο όνειρα.Ήταν γεμάτη ελπίδες για το μέλλον και η ψυχή της ήταν τόσο φωτεινή όσο η πόλη που έβλεπε τα βράδια από τη τζαμαρία της.Που εμπιστεύοταν τους άλλους ακόμα και αν ήξερε πως θα την πλήγωναν.Εκείνο το κορίτσι που πολύ πριν γίνει SugarPinkSunFlower,ζούσε για το μέλλον της και όχι για το παρελθόν.

   Nαι,ξέρω πως αυτό δεν είναι σωστό.Ξέρω πως κάποια στιγμή θα αναγκαστώ να αφήσω πίσω το παρελθόν και να προχωρήσω.Όχι,όχι να ξεχάσω.Ποτέ δεν θα ξεχάσω αυτά τα χρόνια που έζησα στην Αθήνα,πιθανόν γιατί ήταν από τα καλύτερα μου.Αλλά θα αναγκαστώ να προχωρήσω.Ακόμα και αν αυτό με κάνει να αισθάνομαι πως έτσι προδίδω όλα τα άτομα που ξέρω εκεί.Αυτό που με ανησυχεί είναι,πότε θα γίνει αυτό;


And I find it kind of funny,I find it kind of sad
The dreams in which I'm dying are the best I've ever had.







   

Παρασκευή 28 Οκτωβρίου 2011

Βιβλίο της εβδομάδας-Ο μαγικός κύκλος της katherine Neville

   Το ξέρω πως έπρεπε να το είχα γράψει την Κυριακή αλλά πραγματικά δεν προλάβαινα!Έχω τόσο λίγο χρόνο πλέον που δεν μπορώ να γράφω κάθε βδομάδα για ένα βιβλίο.Για αυτό το λόγο αποφάσισα να γράφω κριτική κάθε δύο βδομάδες!Ελπίζω πως αυτό τουλάχιστον θα το καταφέρω....Λοιπόν,όπως σας είχα υποσχεθεί πριν καιρό,ήρθε η ώρα για το Μαγικό Κύκλο,της οικείας πλέον σε αυτό το blog,K.Neville.

   Γραμμένο με τον ίδιο τρόπο όπως το Οχτώ,ο αναγνώστης μεταφέρεται μία στο παρελθόν και μια στο παρόν.Η κύρια πρωταγωνίστρια είναι η Άριελ Μπεν,βλέπει τη ζωή της να καταρρέει όταν μαθαίνει πως ο ξάδελφος της δολοφονήθηκε.  μυστηριωδώς.Αυτό την αφήνει κληρονόμο σε κάποια μυστήρια έγγραφα,τα οποία γίνονται η αρχή ενός ταξιδιού στις ηπείρους και στον χρόνο.Το άλλο μισό του βιβλίου διαδραματίζεται την εποχή του αυτοκράτορα Τιβέριου,ο οποίος αναλαμβάνει να λύσει ένα μυστήριο επίσης.Σιγά σιγά και οι δύο έρχονται αντιμέτωποι με ένα από τα μεγαλύτερα μυστήρια της ανθρωπότητας.

   Το πρώτο βιβλίο της Neville που διάβασα.Πρέπει να πω πως με είχε ενθουσιάσει το στυλ γραφής της.Αν και είναι πολύ ευχάριστο και ωραίο βιβλίο,με ανατρεπτική πλοκή έχει κάποια μειονεκτήματα.Πρώτον,για το τι έγραφαν τα χαρτιά αφιερώνει πολύ λίγες παραγράφους!Ακόμα δεν κατάλαβα τι ήταν ακριβώς.Επίσης παρουσιάζει κάποιες ιστορικές ανακρίβειες,τις οποίες δεν μπορώ να πω εδώ,γιατί περιέχουν spoilers.Αυτά είναι τα κύρια αρνητικά του βιβλίου.Κατά τα άλλα είναι ένα πολύ ενδιαφέρον βιβλίο.


Πέμπτη 20 Οκτωβρίου 2011

So,how is Sugar-chan doing???

   Και πάνω που αρχίσατε να αναρωτιέστε που χάθηκα και εγώ,να'μαι πάλι!Επιτέλους βρήκα τον χρόνο να ασχοληθώ λίγο με το μπλογκ μου.Η αλήθεια είναι πως λόγω έλλειψης χρόνου και έμπνευσης το έχω παραμελήσει τελευταία...Αλλά τουλάχιστον σήμερα μπόρεσα να γράψω κάτι!Λοιπόν,εδώ είναι το σημείο που σας ενημερώνω πως αυτή δεν είναι από τις σοβαρές αναρτήσεις μου.Οπότε καλό είναι να μην συνεχίσετε αν δεν έχετε όρεξη να διαβάσετε τις χαζομάρες μου.
 
   Λοιπόν,είναι γενικά μία πολύ μη παραγωγική εποχή της ζωής μου.Έχει αρχίσει να με επηρεάζει η ρουτίνα και έχουν πέσει τα επίπεδα φαντασίας μου.Και για μένα φαντασία=ζωή...οπότε νιώθω σαν να μην ζω.Κάθε μέρα είναι σαν όλες τις άλλες και είτε περνάνε είτε όχι,είναι το ίδιο για μένα.Μου λείπουν και τρομερά οι κολλητές μου....ειδικά η nee-chan μου,η Κωνσταντίνα και η Χριστίνα...μου λείπουν τόσο τόσο πολύ!Νιώθω σαν χρυσόψαρο που ζω σε μία λίμνη με ήσυχα νερά και περιμένω κάτι να τα ταρακουνήσει λιγάκι.Έχουν αρχίσει και τα κρύα....και αυτό δεν μου αρέσει καθόλου...για αυτό θα βάλω εδώ τα 5 πράγματα που με κάνουν λίγο καλύτερα....


5 πράγματα που με κάνουν καλύτερα αυτήν την εποχή


5.Τσάι
   Ναι,έχω φάει κόλλημα με το τσάι!Παρόλο που δεν πλησιάζω καφέ που να με παρακαλάνε(μία φορά είχα πίει και δεν μπορούσα να κάτσω κάτω για κάτι ώρες)ποτέ δεν θα πω όχι σε ένα φλιτζάνι ζεστό τσάι.Μέχρι τώρα το αγαπημένο μου είναι το Earl Gray,έχει την πιο ωραία μυρωδιά από όλα.Κάθε απόγευμα,κατεβαίνω στην κουζίνα και το πίνω με την ηρεμία μου.Είναι μία από τις αγαπημένες μου συνήθειες.

   Αν και κάποιες φορές το απατώ με την σοκολάτα^_^"...



4.Vodka


   Μην με περάσετε για καμία αλκοολικιά!Απλά πάντα είχα μία ιδιαίτερη αγάπη για την βότκα(και το Hetalia μαζί με το Οχτώ δεν βοήθησαν και πολύ να την ξεπεράσω)!Τρελαίνομαι,ειδικά με τέτοιον καιρό να πίνω βότκα,ανέρωτη βέβαια!Αν και πίνω μόνο όταν πίνουν οι γονείς μου ή είμαι με καμία ξαδέλφη που πίνει και μου δίνουν και εμένα λίγη.


3.Σοκολάτα
   Είναι ωραία που επιτέλους ξανατρώω σοκολάτα!Το καλοκαίρι πάντα μου λείπει,παρόλο που έχουμε τα παγωτά.Είναι κρίμα που δεν έχουμε κανένα μαγαζί κοντά για να μπορώ να παίρνω κάθε μέρα.δεν πειράζει,γιατί όταν τρώω μία στο τόσο μου φαίνεται καλύτερη!


2.Γάντια και κασκόλ

   Τα αγαπημένα μου χειμωνιάτικα αξεσουάρ!Είναι τόσο χαριτωμένα!Λατρεύω να τα αγοράζω!Αλλά ακόμα πιο πολύ μου αρέσει να φοράω ένα κασκόλ και όταν κοκκινίζω ή ντρέπομαι να κρύβω τη μύτη μου μέσα του.Και να κοιτάω τα χέρια μου μέσα στα σφιχτά γάντια και να αισθάνομαι σαν κυρία της αριστοκρατίας!


1.Anime
   Γενικά δεν μπορώ να ζήσω χωρίς άνιμε χειμώνα-καλοκαίρι,αλλά τέτοια εποχή θέλω να βλέπω πιο πολύ άνιμε μυστηρίου.Και τώρα δεν έχω ιδέα ποίο να αρχίσω!Πρέπει βέβαια να δω την δεύτερη ταινία του Neon Genesis Evangelion αλλά μετά;Η επόμενη ταινία βγαίνει σε ένα χρόνο!Θεέ μου!Αν δεν αρχίσω άλλο άνιμε σύντομα θα φρικάρω!Και δεν θα σας αρέσει!

 Αυτά!Α,και το Sugar-chan είναι το υποκοριστικό του username μου για όποιον δεν το κατάλαβε!Σκέφτομαι να το κάνω το nickname μου(εκτός από το μαφία που μου κόλλησε ένας ξανθομπούμπουρας).Bye bye!