Τρίτη 13 Σεπτεμβρίου 2011

Και το σχολείο ξεκίνησε!

   Γεια σας!Τι κάνεις κόσμε;Εγώ νοιώθω απλά υπέροχα γιατί το καινούριο μου σχολείο είναι πού καλύτερο από ότι το περίμενα να είναι!Γενικά είχα περάσει όλο το καλοκαίρι να προσπαθώ να το φανταστώ και μετά από πολύ σκέψη(και πολύ Ouran) κατέληξα σε δύο εκδοχές που θα σας παρουσιάσω.

Εκδοχή νούμερο 1
   Θα πήγαινα το πρωί όλο χαρά στο καινούριο σχολείο,το οποίο πιο πολύ με μέγαρο θα έμοιαζε και όχι για δημόσιο γυμνάσιο.Δεν θα είχα κανένα απολύτως άγχος αφού δεν θα ξεχώριζα μέσα σε όλα τα άλλα κορίτσια με τις μαύρες στολές.Γιατί ναι,είχαμε και στολές.Γιατί ποία otaku θα έκανε daydreaming χωρίς στολές,αγαπητοί μου;Και ήταν κάπως έτσι:


Μετά,αφού βρήκα πανεύκολα το τμήμα μου,πέρασα μία καταπληκτική μέρα με αποκορύφωμα τη στιγμή που άνοιξα την τρίτη αίθουσα μουσικής και είδα ροδοπέταλα στον αέρα.Και τότε μπροστά μου εμφανίστηκε ολόκληρο το Host Club!Ναι αγαπητοί αναγνώστες,το Host Club με τα όλα του!Και μετά απλά όλα ακολούθησαν λες και έπαιζα σε shoujo manga και οι άλλοι ήταν απλά "the homosexual supportive cast".


   
Εκδοχή νούμερο 2
   Με το που θα έβλεπα το σχολείο θα κόντευα να λυποθυμίσω.Το σχολείο ήταν απλά σαν διαφήμιση για επισκευές κτηρίων.Το πριν όμως.Παλιό,μικρό,χωρίς πράσινο και μες στην βρωμιά.Και οι υπόλοιποι μαθητές δεν θα μου γέμιζαν το μάτι.Γενικά θα ήθελα να αρχίσω να τρέχω όσο πιο μακριά μπορούσα.
   Οι καθηγητές θα αποδεικνύονταν απαίσιοι και τα παιδιά ακόμα χειρότερα.Θα περνούσα γενικώς τη πιο χάλια χρονιά της ζωής ,ου,αφού όλα θα πήγαιναν στραβά.


   Από ότι καταλάβατε,ήμουν λάθος.Αυτό που συνέβη ήταν:
Πραγματικότητα
   Τη μέρα του αγιασμού ήμουν εντελώς αγχωμένη αλλά προσπαθούσα να βρω κάτι για να χαμογελάσω.Και βρήκα!Το σχολείο ήταν πολύ όμορφο και καθαρό.Η μέρα του αγιασμού πέρασε ήρεμα χωρίς κάτι το τρομερό.Μίλησα λίγο με κάτι κοπέλες,οι οποίες τελικά είναι στο τμήμα μου.



 Σήμερα,είχα πρόβλημα να βρω το τμήμα αλλά χάρηκα πολύ όταν το βρήκα,γιατί όλα τα παιδιά ήταν τρομερά ευγενικά.Γενικά σήμερα πέρασα καλά.Και οι καθηγητές καλοί φάνηκαν(όχι όλοι αλλά οι περισσότεροι).Δεν έχω τρομερές προσδοκίες από αυτή τη χρονιά.Το μόνο που θέλω είναι να βρω κάποιον να μιλάω για να περνάει η ώρα.Δεν έχω σκοπό να κάνω κολλητές.Έχω στην Αθήνα μία που την αγαπάω και με περιμένει.Οπότε καλά θα πάνε τα πράγματα,μάλλον ^_^.Και τόση ώρα γράφω άσχετα αλλά τέσπα!Bye bye!
   

  

4 σχόλια:

  1. H πραγματικότητα συνήθως είναι μια μέση κατάσταση!Μου άρεσε πολύ το άρθρο σου!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Μαριαααα:]
    Ευχαριστώ πολύ!Χαίρομαι που σου άρεσε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. zwi
    Δίκιο έχεις.Απλά μερικές φορές η αλήθεια φαίνεται βαρετή.....Ευχαριστώ που σχολίασες!

    ΑπάντησηΔιαγραφή