Δικαιολογίες για να χάσεις το πρώτο 6ώρο μάθημα ή η αλλιώς η ιστορία μιας κατάληψης

   Και σήμερα είχαμε το πρώτο εξάωρο της σχολικής χρονιάς.Καταφέραμε να το κάνουμε;Όοοχιιιι!Γιατί;Επειδή στα ελληνικά σχολεία λατρεύουμε να βαριόμαστε και να την βγάζουμε όλη την ημέρα αραχτοί.Όπως καταλάβατε λοιπόν σήμερα είχαμε κατάληψη.Και αυτό δεν μου άρεσε καθόλου.Γιατί;
 
   Πρώτα από όλα,δεν είχαν πειστικά επιχειρήματα.Εντάξει,υποτίθεται πως το κάνανε για τα βιβλία και τους καθηγητές τα οποία απουσιάζουν αλλά γι'αυτό δεν φταίει το σχολείο!Και για τους χαλασμένους ανεμιστήρες;Ποίος τους ανοιγόκλεινε πέρυσι και χάλασαν;Ε;Με ενοχλεί να βρίσκουν τόσο γελοίες δικαιολογίες για να χάσουν μάθημα.Θέλω να πω,αφού θα κάνεις κάτι,κάνε το σωστά τουλάχιστον!

   Τώρα θα μου πείτε"Οκ,πάντα αυτό γίνεται.Δεν θυμάσαι την κατάληψη της τυρόπιτας(κατάληψη που κράτησε 2 βδομάδες για το γεγονός ότι οι τυρόπιτες ήταν στρογγυλές και όχι μισοφέγγαρο);Δεν χαίρεσαι που έχασες μάθημα;".Και εδώ φτάνουμε,αγαπητέ αναγνώστη σε ένα άλλο θέμα.Ναι,θα μου άρεσε να χάνω μάθημα αν δεν είχα όλους αυτούς να ουρλιάζουν και να κάνουν βλακείες.Και να είμαι έτοιμη να λυποθημήσω....Πάλι καλά που με τράβηξε έξω ο Νίκος γιατί εγώ τα είχα χάσει.Στην Αθήνα,όταν συνέβαινε κατάληψη εμείς δεν μπορούσαμε να μπούμε μέσα και απλά γυρνούσαμε στα σπίτια μας.Εδώ όμως μας έχωσαν μες στο προαύλιο,φώναζαν,πετούσαν δυναμητάκια και δεν μπορούσαμε να φύγουμε από κάποια φάση και μετά!Πάλι καλά,εγώ πρόλαβα να βγω και ήρθε κάποιος να με πάρει.Τα άλλα παιδιά όμως;

  Το χειρότερο βέβαια είναι πως οι μεγαλύτεροι το έπαιζαν μάγκες και μας φώναζαν να μπούμε μέσα με πολύ αγενή τρόπο.Οι άξεστοι!Δεν καταλάβαιναν πως δεν ήμουν καλά;Έπρεπε να με κάνουν ακόμα χειρότερα;Τι να πω.Κυκλοφορούν και γουρούνια....Αυτά λοιπόν.Χάρηκα που ξέσπασα!

Βιβλίο της εβδομάδας-Η Χώρα μέσα από τον καθρέφτη και τι είδε η Αλίκη εκεί του Λιούις Κάρολ

   Γεια σας!Αυτή τη βδομάδα η παρουσίαση βιβλίου γίνεται την τελευταία στιγμή και μάλλον παρατηρήσατε πως οι αναρτήσεις μου μειώθηκαν.Δυστηχώς,όχι μόνο δεν έχω πολύ ελεύθερο χρόνο(εξ'αιτίας αυτού του κτηρίου που ονομάζουμε σχολείο και λατρεύω να μισώ)αλλά και επειδή δεν είχα και πολλή εμπνεύση.Έγραψα βέβαια ένα κείμενο(σε χαρτί)για το οποίο είμαι σε debate με τον εαυτό μου για το αν πρέπει να ανεβάσω ή όχι.Δεν νομίζω,καθώς ήμουν στα πρόθυρα νευρικής κατάρευσης όταν το έγραψα αλλά....Τέλος πάντων,ξέφυγα,θα σας μιλήσω για τη Χώρα του καθρέφτη και τι είδε η Αλίκη εκεί του Λίους Κάρολ.

   Όπως και στο προηγούμενο βιβλίο του πρωταγωνίστρια είναι η μικρή και περίεργη Αλίκη,που ακολούθησε τον άσπρο κούνελο και έπεσε στην κουνελότρυπα.Αυτή τη φορά,παίζοντας με τα γατάκια της ανακαλύπτει πως πίσω από τον καθρέφτη  υπάρχει ένας άλλος περίεργος κόσμος και αποφασίζει να τον εξερεύνησει.Καθώς συναντά διάφορα αλλόκοτα πλάσματα,στον δρόμο της βρίσκεται μία κόκκινη βασίλισσα και από εκεί μαθαίνει πως παίζεται μία τεράστια παρτίδα σκάκι.Η Αλίκη ρωτάει πως μπορεί να γίνει και αυτή βασίλισσα και αποφασίζεται να αρχίσει σαν πίονι και όταν φτάσει στο όγδοο τετράγωνο να αλλάξει.Καθώς περνάει τα τετράγωνα συναντά και άλλα πιόνια και κάθε λογής πλάσματα.Το τέλος;Θα σας αφήσω να το βρείτε μόνη σας.

   Αν και όταν αρχίσετε να το διαβάζετε θα νομίζετε πως το έγραψε κάποιος τρελός ή,έστω,υπό την επήρεια ουσιών αν το ψάξετε θα εκπλαγείτε ευχάριστα.Όχι μόνο έχει κρυμμένο ένα σκακιστικό γρύφο(τον οποίο είμαι πολύ κοντά να λύσω) αλλά και διάφορα λογοπαίχνιδια και μαθηματικά  προβλήματα διάσπαρτα.Πάντως,η αλήθεια είναι πως έστω και μία στιγμή θα συσπαστούν τα χαρακτηριστικά σας καθώς αναρωτιέστε τι στο καλό πήγαινε λάθος με τον Κάρολ.Πολύ ευχάριστο,αν είστε οπαδός του σκακιού και των γρίφων.

 

You laugh at me 'cause I'm different.I laugh at you 'cause you 're all the same!

  Και άλλη μία φορά το ίδιο πράγμα που να πάρει!Αυτό ακριβώς φοβόμουν!Damn it!Γιατί ξανά;Θα μου πεις πως όταν αλλάζεις σχολείο αυτό είναι σχεδόν αναπόφευκτο.Ειδικά όταν και στο παλιό σου σχολείο σε βρίσκανε διαφορετικό.Αλλά γιατί να το θεωρούν τόσο κακό!

   Ναι,βλέπω anime.Ναι,μου αρέσει να ακούω ιαπωνική μουσική.Όχι,δεν είναι όλα μου τα ρούχα από τα Gap ή τα Bodytalk.Όχι,δεν θα κάνω κάτι μόνο επειδή θα το κάνετε όλοι οι άλλοι.Ναι,δεν έχω φιλήσει ποτέ αγόρι ακόμα.Όχι,δεν με ενδιαφέρουν όλοι αυτοί οι "σταρ" για τους οποίους κόβετε φλέβες.Ναι,μου αρέσει να διαβάζω βιβλία και αυτό δεν με κάνει φυτό.Όχι,δεν είμαι ψώνιο απλά επειδή είμαι από την Αθήνα.Ναι,είμαι ρομαντική.Όχι,δεν μου αρέσουν οι τύποι που το παίζουν μάγκες και bad boys.Και όχι,δεν είμαι περίεργη.Είμαι απλά ο εαυτός μου.Μπορεί να μην είμαι τέλεια αλλά δεν σκοπεύω να αλλάξω για σας.Μόνο αν εγώ το θελήσω.Γιατί πως θα μπορέσω να σεβαστώ όλους εσάς αν δεν σεβαστώ εμένα πρώτα;

   Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί βιάζεστε να με κρίνετε.Όλοι εσείς που με έχετε σχολιάσει έχετε κάτσει έστω και ένα λεπτό να σκεφτείτε "πως να είναι στην πραγματικότητα;".Πως να είμαι πίσω από τις συχνές αλλαγές συμπεριφοράς;Πως να είμαι πίσω από τα καυστικά σχόλια που κάνω;Πως να είμαι πίσω από τα ψεύτικα χαμόγελα που χρησιμοποιώ για να πείσω τους άλλους πως όλα είναι καλά;Έχετε ποτέ ενδιαφερθεί να μάθετε τι πιστεύω,τι μου αρέσει,τι φοβάμαι,τι ονειρεύομαι;Όχι;Τότε πως μπορείτε να με κρίνετε τόσο εύκολα;

   Παλιά νόμιζα πως ήθελα να σας μοιάσω.Ένιωθα την ανάγκη να ανήκω κάπου.Πλέον όχι.Καλύτερα μόνη μου παρά να γίνω σαν εσάς.Καλύτερα "περίεργη" από άλλον ένα καρμπόν.Καλύτερα εγώ....

Βιβλίο της εβδομάδας-Αγαπητέ Θεέ του Ερίκ Εμανουέλ Σμιτ

   Γεια σας!Επιτέλους βρήκα τον χρόνο να γράψω μία παρουσίαση,καθώς με το σχολείο δεν είχα και πολύ χρόνο.Αυτή τη φορά θα παρουσιάσω ένα βιβλίο που διάβασα μόλις πριν τρεις μέρες.Είναι πραγματικά ένα αριστούργημα μεγέθους 95 σελίδων.Κυρίες και κύριοι,ο λόγος για το Αγαπητέ Θεέ.

   Ο Όσκαρ είναι ένα δεκάχρονο παιδί που αποφασίζει να στείλει γράμματα στο Θεό.Την ιδέα αυτή του την έδωσε μία εθελόντρια ηλικιωμένη κυρία στο νοσοκομείο που μένει αφού έχει καρκίνο.Η κυρία αυτή του δίνει την ιδέα για ένα παιχνίδι,να μετράει κάθε μέρα για 10 χρόνια.'Ετσι ο Όσκαρ περιγράφει κάθε μέρα στο Θεό τι συνέβη τη συγκεκριμένη "δεκαετία" της ζωής του,μαζί με διάφορες απόψεις και αναμνήσεις του.Του εξηγεί για τους γονείς του που τους βρίσκει δειλούς και γιατί δεν πιστεύει σε αυτόν.Θα αλλάξει γνώμη στο τέλος;

   Γραμμένο σε μορφή επιστολών,σε αυτό το βιβλίο ο Ερίκ Σμιτ κάνει κάτι φαινομενικό αδύνατο.Θίγει με απίστευτο χιούμορ το θέμα της ζωής ενός παιδιού με καρκίνο και μας δείχνει πως κάποιος τόσο μικρός μπορεί να είναι πολύ πιο σωστός και γενναίος από τους μεγάλους.Είναι ένας ήρωας που δεν σε κάνει να τον λυπάσε.Επίσης έχει ταιριάξει τρομερά τις δεκαετίες με διάφορες εμπειρίες και δίνει μαθήματα περί πίστης.Και αφού το βρήκα και online σας δίνω το λινκ να το διαβάσετε δωρεάν!
http://users.uoa.gr/~nektar/arts/prose/eric_emmanuel_schmitt_oscar_et_la_dame_rose.htm

  

Και το σχολείο ξεκίνησε!

   Γεια σας!Τι κάνεις κόσμε;Εγώ νοιώθω απλά υπέροχα γιατί το καινούριο μου σχολείο είναι πού καλύτερο από ότι το περίμενα να είναι!Γενικά είχα περάσει όλο το καλοκαίρι να προσπαθώ να το φανταστώ και μετά από πολύ σκέψη(και πολύ Ouran) κατέληξα σε δύο εκδοχές που θα σας παρουσιάσω.

Εκδοχή νούμερο 1

   Θα πήγαινα το πρωί όλο χαρά στο καινούριο σχολείο,το οποίο πιο πολύ με μέγαρο θα έμοιαζε και όχι για δημόσιο γυμνάσιο.Δεν θα είχα κανένα απολύτως άγχος αφού δεν θα ξεχώριζα μέσα σε όλα τα άλλα κορίτσια με τις μαύρες στολές.Γιατί ναι,είχαμε και στολές.Γιατί ποία otaku θα έκανε daydreaming χωρίς στολές,αγαπητοί μου;Και ήταν κάπως έτσι:

Μετά,αφού βρήκα πανεύκολα το τμήμα μου,πέρασα μία καταπληκτική μέρα με αποκορύφωμα τη στιγμή που άνοιξα την τρίτη αίθουσα μουσικής και είδα ροδοπέταλα στον αέρα.Και τότε μπροστά μου εμφανίστηκε ολόκληρο το Host Club!Ναι αγαπητοί αναγνώστες,το Host Club με τα όλα του!Και μετά απλά όλα ακολούθησαν λες και έπαιζα σε shoujo manga και οι άλλοι ήταν απλά "the homosexual supportive cast".

   

Εκδοχή νούμερο 2

   Με το που θα έβλεπα το σχολείο θα κόντευα να λυποθυμίσω.Το σχολείο ήταν απλά σαν διαφήμιση για επισκευές κτηρίων.Το πριν όμως.Παλιό,μικρό,χωρίς πράσινο και μες στην βρωμιά.Και οι υπόλοιποι μαθητές δεν θα μου γέμιζαν το μάτι.Γενικά θα ήθελα να αρχίσω να τρέχω όσο πιο μακριά μπορούσα.

   Οι καθηγητές θα αποδεικνύονταν απαίσιοι και τα παιδιά ακόμα χειρότερα.Θα περνούσα γενικώς τη πιο χάλια χρονιά της ζωής ,ου,αφού όλα θα πήγαιναν στραβά.

   Από ότι καταλάβατε,ήμουν λάθος.Αυτό που συνέβη ήταν:

Πραγματικότητα

   Τη μέρα του αγιασμού ήμουν εντελώς αγχωμένη αλλά προσπαθούσα να βρω κάτι για να χαμογελάσω.Και βρήκα!Το σχολείο ήταν πολύ όμορφο και καθαρό.Η μέρα του αγιασμού πέρασε ήρεμα χωρίς κάτι το τρομερό.Μίλησα λίγο με κάτι κοπέλες,οι οποίες τελικά είναι στο τμήμα μου.

 Σήμερα,είχα πρόβλημα να βρω το τμήμα αλλά χάρηκα πολύ όταν το βρήκα,γιατί όλα τα παιδιά ήταν τρομερά ευγενικά.Γενικά σήμερα πέρασα καλά.Και οι καθηγητές καλοί φάνηκαν(όχι όλοι αλλά οι περισσότεροι).Δεν έχω τρομερές προσδοκίες από αυτή τη χρονιά.Το μόνο που θέλω είναι να βρω κάποιον να μιλάω για να περνάει η ώρα.Δεν έχω σκοπό να κάνω κολλητές.Έχω στην Αθήνα μία που την αγαπάω και με περιμένει.Οπότε καλά θα πάνε τα πράγματα,μάλλον ^_^.Και τόση ώρα γράφω άσχετα αλλά τέσπα!Bye bye!

   

  

Δύο χωριάτισσες με φωτογραφική ή εγώ,η Έμμα και η Nikon της

   Και ναι σήμερα η Έμμα ήρθε στο χωριό!Και μαζί της έφερε και τη φωτογραφική της μηχανή!Η Έμμα λατρεύει να βγάζει φωτογραφίες και μιας και είχαμε όρεξη είπαμε να περιπλανηθούμε στα χωράφια μπας και βρούμε τίποτα άξιο για φωτογραφία.Ύστερα μας ήρθε η ιδέα να πάρουμε ένα δρόμο που δεν είχα πάει ποτέ και βρήκαμε ένα υπέροχο μέρος!Έμοιαζε λες και βγήκε από τον Πήτερ Παν.Αφού ήμουν σίγουρη πως αν κάναμε ησυχία θα βλέπαμε κάποια νεράιδα.

   Όμως δεν κάναμε ησυχία και έτσι νεράιδα δεν είδαμε.Γενικά μέσα σε πέντε λεπτά κατάφερα να σπάσω τα νεύρα της Έμμας,καθώς της ζητούσα πάντα να φωτογραφίσει τα πιο γελοία πράγματα.Και μέσα στα γελοία πράγματα ήταν κάτι σήματα από γαλατάκια Βλάχας και Νουνού.Μετά μία κορδέλα,ένα σπιτάκι και πάει λέγοντας....Αυτή προτιμούσε να βγάζει έντομα και λουλούδια.Αφού σε κάποια φάση έψαχνε για ακρίδες και μου είπε να μην τις τρομάζω.....-_-".Αλλά μετά πήδηξε μία πάνω της και ούρλιαξε.Κατά τη γνώμη της έπρεπε να "μην είναι πολύ πηδυχτές" οι ακρίδες.....Και μετά με ανέβασε σε ένα βράχο και καθώς πήδηξα έμεινε η μία μου σαγιονάρα στη κορυφή του.Άσε που είδαμε ένα άσπρο άλογο (ναι,σαν αυτά που έχουν οι υποτιθέμενοι πρίγκιπες) και κάθε φορά που θέλαμε να το βγάλουμε κατέβαζε το κεφάλι του.Ναι,είχαμε κάποια ευτράπελα.....

   Αλλά οι φωτογραφίες βγήκανωραίες!Εδώ είναι το φλικρ της Έμμας για να (όπως το είπε και αυτή) "της δείτε και να λιώσετε!".

http://www.flickr.com/photos/emma_nuela/

ΥΓ:Περιμένω να ανεβάσεις τα γαλατάκια μου!

Βιβλίο της εβδομάδας-Το ημερολόγιο μίας ξενέρωτης της Ρέιτσελ Ρενέ Ράσελ

   Και αυτή είναι άλλη μία παρουσίαση βιβλίου.Σταρ της εβδομάδας είναι το ημερολόγιο μιας ξενέρωτης!Μετά από τη δημοφιλή σειρά το ημερολόγιο ενός σπασίκλα (από τα οποία έχω διαβάσει μόνο ένα βιβλίο) έρχεται η ξενέρωτη!

    Πως θα σας φαινόταν να πηγαίνατε σε ένα νέο σχολείο;Και να πρέπει να τα βγάλετε πέρα όχι μόνο με το γεγονός ότι είστε μόνες σας αλλά και το ότι στο διπλανό ντουλαπάκι ανήκει στην αρχηγό των ΔΗ.ΘΕ.Ν.(Δημοφιλείς  Θεοί και Ντίβες) που έχει βαλθεί να κάνει τη ζωή σας δύσκολη.Προσθέστε σε αυτά μία μαμά που αρνείται να σας πάρει κινητό,ένα πατέρα που οδηγεί φορτηγάκι με μία γιγάντια κατσαρίδα,μία μικρή αδερφή που σας ξυπνάει κάθε βράδυ και μπόλικο χιούμορ και voila!Μπροστά σας έχετε τη ζωή της Νίκης,όπως τη γράφει στο ημερολόγιο της!

    'Ενα τρομερά αστείο βιβλίο,που σίγουρα θα απολαύσετε.Μαζί με τα χιουμοριστικά σχέδια θα κρατάτε τη κοιλία σας από το γέλιο.Το τέλειο πράγμα να διαβάσετε όταν είστε down,αφού σίγουρα θα σας κάνει να νιώσετε καλύτερα!

Πράξεις που μας κάνουν να αγαπάνε τους γονείς μας...

   Μπορεί να μας σπάνε τα νεύρα,να μαλώνουμε και να γίνεται χαμός στο σπίτι.Να μας στεναχωρούν και να κάνουν την ψυχολογία χάλια γενικά,αλλά αμφιβάλλω (και ελπίζω να έχω δίκιο) πως υπάρχουν πολλά παιδιά που δεν έχουν χαρεί με κάτι μικρό που έκαναν οι γονείς τους.Αυτά τα πράγματα είναι πολλά.

   Η μητέρα σου να σου έχει φέρει πρωινό στο κρεβάτι,τη μέρα των γενεθλίων σου.

Ο πατέρας σου να σου παίρνει εκείνο το CD για το οποίο τον είχες πρήξει το μεσημεριανό.

Να κάθεσαι και να φτιάχνεις μαρμελάδα με τη μητέρα σου,λέγοντας αστεία.

Να βρίσκεις στο γραφείο σου το νέο βιβλίο της αγαπημένης σου σειράς τη μέρα που ο πατέρας σου γυρίζει από επαγγελματικό ταξίδι.

Εκείνο το ωραίο μπλουζάκι,που πάντα θυμόσουν τη μαμά σου να φοράει,στη ντουλάπα σου.(και είναι ακόμα στην μόδα!)

Να έρχεται ο πατέρας σου για τους βαθμούς,με το κουστούμι της δουλείας του και να τον καμαρώνεις ανάμεσα σε όλες τις μαμάδες.

Να σου φτιάχνει τα μαλλιά η μητέρα σου,λίγο πριν το πάρτι.

Να ακούς εκείνο το τραγούδι που σου είχε μεταφράσει ο μπαμπάς σου στο δημοτικό,πάλι μαζί του,μετά από χρόνια.

Να σε πηγαίνουν στο λούνα παρκ κοντά στο λιμάνι,κάτι που τους ζητούσε πάντα σαν παιδί αλλά ποτέ δεν έγινε(κάλλιο αργά παρά ποτέ).

 Μπορεί να σας φαίνεται περίεργο το πως μου ήρθε να τα γράψω αυτά.Είναι προσωπικές μου στιγμές που με έκαναν να νιώσω χαρούμενη.Είδατε πόσο μπορεί να σε γεμίσει κάτι απλό σαν όλα αυτά;Σήμερα ήρθε να προστεθεί κάτι ακόμα.Με το που μπήκα στο δωμάτιο μου το βράδυ,είδα με πάνω στο κρεβάτι μία σερενάτα με γεύση πορτοκάλι και ένα CD(που όπως ανακάλυψα έχει τα αγαπημένα μου τραγούδια country).Ποίος μου τα έδωσε;Ο μπαμπάς μου.Και οι δύο λατρεύουμε τα γλυκά(σαν τον L τα τρώμε ένα πράμα) και μας αρέσει η country.Συγκινήθηκα που το σκέφτηκα γιατί μου θύμισε τα παιδικά μου χρόνια.Και τώρα με συγχωρείται,πάω να απολαύσω τη σερενάτα μου.

    

Και το ταξίδι ξεκινάει ξανά...

      Ποίος μπορεί να αρνηθεί πως ολόκληρη η ζωή μας είναι ένα ταξίδι;Ξεκινάμε από εκείνη τη μαγική στιγμή που αργότερα γιορτάζουμε για χρόνια,την ημέρα γέννησης μας.Σε όλη μας την ζωή,ταξιδεύουμε,πηγαίνουμε από τον ένα σταθμό στον άλλο για να φτάσουμε κάποια στιγμή στο τέλος.Το ταξίδι δεν έχει την ίδια διάρκεια για όλους.Άλλοι τα παρατάνε νωρίς,άλλοι απλά δεν τα καταφέρνουν.Σε ποίο σταθμό σταθμό θα σταματήσει ο καθένας δεν είναι πάντα επιλογή του.Παρ'όλα αυτά συνεχίζουμε...

   Πάντα πίστευα πως το καλοκαίρι ήταν ένα μικρό διάλειμμα από το ταξίδι.Λίγος χρόνος να ξεκουραστείς και να γεμίσεις εμπειρίες.Και τώρα που  τελείωσε πρέπει να ξαναρχίσουμε να περπατάμε.Όμως δεν πρέπει να απογοητευόμαστε.Και τώρα μπορούμε να γεμίσουμε εμπειρίες.




   Πάμε λοιπόν....Ας κάνουμε αυτό το βήμα και ας συνεχίσουμε....για να φτάσουμε σε ένα άλλο μέρος.Σε ένα άλλο σταθμό...

 

ΚΩΝ/ΝΟΣ ΚΑΒΑΦΗΣ - ΙΘΑΚΗ (1911)

Σα βγεις στον πηγαιμό για την Ιθάκη, να εύχεσαι νάναι μακρύς ο δρόμος, γεμάτος περιπέτειες, γεμάτος γνώσεις. Τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας, τον θυμωμένο Ποσειδώνα μη φοβάσαι, τέτοια στον δρόμο σου ποτέ σου δεν θα βρεις, αν μεν' η σκέψις σου υψηλή, αν εκλεκτή συγκίνησις το πνεύμα και το σώμα σου αγγίζει. Τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας, τον άγριο Ποσειδώνα δεν θα συναντήσεις, αν δεν τους κουβανείς μες στην ψυχή σου, αν η ψυχή σου δεν τους στήνει εμπρός σου. Να εύχεσαι νάναι μακρύς ο δρόμος. Πολλά τα καλοκαιρινά πρωϊά να είναι που με τι ευχαρίστησι, με τι χαρά θα μπαίνεις σε λιμένας πρωτοειδωμένους, να σταματήσεις σ' εμπορεία Φοινικικά, και τες καλές πραγμάτειες ν' αποκτήσεις, σεντέφια και κοράλλια, κεχριμπάρια κ' έβενους, και ηδονικά μυρωδικά κάθε λογής, όσο μπορείς πιο άφθονα ηδονικά μυρωδικά, σε πόλεις Αιγυπτιακές πολλές να πας, να μάθεις και να μάθεις απ' τους σπουδασμένους. Πάντα στον νου σου νάχεις την Ιθάκη. Το φθάσιμον εκεί ειν' ο προορισμός σου. Αλλά μη βιάζεις το ταξείδι διόλου. Καλλίτερα χρόνια πολλά να διαρκέσει και γέρος πια ν' αράξεις στο νησί, πλούσιος με όσα κέρδισες στο δρόμο, μη προσδοκώντας πλούτη να σε δώσει η Ιθάκη. Η Ιθάκη σ'έδωσε τ' ωραίο ταξείδι. Χωρίς αυτήν δεν θάβγαινες στον δρόμο. Άλλα δεν έχει να σε δώσει πια. Κι αν πτωχική την βρεις, η Ιθάκη δε σε γέλασε. Έτσι σοφός που έγινες, με τόση πείρα, ήδη θα το κατάλαβες οι Ιθάκες τι σημαίνουν.

Αναμνήσεις από την πόλη του φωτός

   Εν αρχή το φως. Την στιγμή που το παριζιάνικο φως θα σε λούσει και θα σε βοηθήσει να δεις τις ομορφιές της πόλης θα νιώσεις πως πέρασες σε έναν άλλο κόσμο . Έναν κόσμο από τα όνειρα σου, όπου πάντα ήθελες να πας και τώρα που έφτασες σου φαίνεται τόσο υπέροχα που φοβάσαι πως όλα θα χαθούν από στιγμή σε στιγμή. Τουλάχιστον έτσι αισθάνθηκα εγώ όταν κατέβηκα στο αεροδρόμιο του Σαν ντε Γκωλ.


   Στην πρώτη μου βόλτα μου βρισκόμουν σε μια κατάσταση έκστασης. Η κλωστή που διαχωρίζει το παρελθόν από το παρόν στο μυαλό μου έγινε τόσο λεπτή σχεδόν έσπασε. Με τα νεοκλασικά κτίρια μπροστά μου δεν ήταν δύσκολο να αφήσω την φαντασία μου να πιστέψει πως οι Παριζιάνοι ήταν ντυμένοι με ρούχα του 18ου αιώνα και αντί για αυτοκίνητα άμαξες κυκλοφορούσαν παντού. Αν και περιπλανήθηκα πολλές φορές ακόμα στα σοκάκια του Παρισιού η εντύπωση πως ζω σε παραμύθι βρίσκονταν ακόμα εκεί.


   Οι μέρες στο γαλλικό έδαφος μπορούν να χαρακτηριστούν ως κάποιες από τις καλύτερες της ζωής μου. Ξεχειλίζουν από έντονες εμπειρίες. Αν όμως έπρεπε να απομονώσω μία θα έλεγα τις Βερσαλλίες. Ο ρομαντισμός και η χλιδή που κυριαρχούν στο παλάτι με έκαναν να νιώσω πως ήταν το φυσικό μου περιβάλλον. Οι κήποι μπορούν να παρομοιαστούν με έναν παράδεισο, όπου Θεός είναι ο βασιλιάς και άγγελοι οι υπηρέτες και οι κυρίες των τιμών. Θα πρέπει να πω πως αν δεν επισκεφτείς τις Βερσαλλίες δεν μπορείς να καταλάβεις πως βρίσκεσαι στη Γαλλία.


   Στο τέλος έφυγα πιστεύοντας αυτό που πίστευα από την αρχή. Πως το Παρίσι είναι το πιο κατάλληλο μέρος για πλάσματα ονειροπόλα και ρομαντικά όπως εγώ!!!!!!


   Αυτό το κείμενο το έγραψα πριν από 4 μήνες,όταν γύρισα από την πενθήμερη στο Παρίσι.Χρειάζεται να πω πως δεν έχω αλλάξει γνώμη;Ήταν ίσως,η καλύτερη εμπειρία της ζωής μου.Θα ανεβάσω εδώ,μερικές φωτογραφίες που τράβηξα.Συγγνώμη που δεν είναι αρκετά καλές αλλά της τράβηξα με κινητό!

   Αυτή την τράβηξα από το αεροπλάνο!

 

Ημέρα μετακόμισης....

   Και η μέρα που φοβόμουν εδώ και μήνες έφτασε.Η μέρα της μετακόμισης.Η τέταρτη τέτοια μέρα στη ζωή μου.Αυτή τη φορά όμως ήταν σαφώς η πιο δύσκολη.

   Υποτίθεται πως θα έπρεπε να το είχα αποδεχτεί μέχρι τώρα.Ούτως ή άλλως,μόνο η μαμά και τα έπιπλα ήταν στην Αθήνα και εμείς εδώ.Αλλά τουλάχιστον κάτι υπήρχε πίσω!"Ποτέ δεν ξέρεις τι μπορεί να συμβεί" έλεγα στον εαυτό μου.Όμως ήμουν λάθος,λάθος,λάθος!Και λες και δεν ήμουν ήδη χάλια έπρεπε να πάει και η μέρα άσχημα!Έπρεπε να με ξυπνήσουν πρωί πρωί(στις 9 και μισή) ενώ εγώ είχα κοιμηθεί στις 4(μην ρωτήσετε γιατί,ο Shinji φταίει)!Και στο μεσημεριανό μου έσπασε τα νεύρα ο θείος και μου έκοψε την όρεξη.Τουλάχιστον είχαμε τσάι και πέρασα τουλάχιστον 20 λεπτά το πρωί πίνοντας Earl Grey(που είναι υπέροχο).

   Ουφ,ηρέμησα λίγο.Ακούω και ραδιόφωνο Αθήνα μέσω του internet.Πάλι καλά που υπάρχει και αυτό!Χωρίς αυτό θα είχα τρελαθεί εδώ στα κατσάβραχα.Δεν το πιστεύω πως πλέον η θέα μου είναι το βουνό με τα πρόβατα!Ενώ πριν είχα όλη την Αθήνα στα πόδια μου.Καλό θα ήταν όμως,κάπου εδώ να βάλω μία τελεία.Μην σας πρήξω και εσάς με τη γκρίνια μου!

  

Βιβλίο της εβδομάδας-Νινέτ της Ζωρζ Σαρή

   Γειά σας!Αποφάσισα να παρουσιάσω τη Νινέτ,της αγαπημένης Ζωρζ Σαρή αυτήν την εβδομάδα.Εκτός από το γεγονός ότι είναι ένα υπέροχο βιβλίο,συνειδητοποίησα πως σχεδόν όλα τα βιβλία που έχω παρουσιάσει δεν είναι γραμμένα από Έλληνες.Και η Νινέτ μου φάνηκε καλή ιδέα οπότε....

   Η ιστορία μας,αυτή τη φορά,αρχίζει σε ένα κρεβάτι με πόμολα στην Κωνσταντινούπολη όπου γεννιέται η Νινέτ.Στη συνέχεια,την ακολουθούμε στην Οδυσσό της Ρωσίας και στην Αθήνα,οπού περνάει τα παιδικά της χρόνια.Η ιστορία της συνεχίζεται στο Παρίσι,αφού μπαίνει εσώκλειστη σε σχολή και,έπειτα στη Σενεγάλη,οπού τη βρίσκει ο θεός Έρωτας.Ακολουθούμε αυτήν και την οικογένεια της σε όλους τους σταθμούς της ζωής του,από όταν παντρεύτηκαν οι γονείς της,μέχρι λίγο πριν το γάμο της ίδιας της Νινέτ.Μία ζωή πολυτάραχη,χωρισμένη σε τόσα διαφορετικά μέρη,όπου δημιουργούνται απίστευτες εμπειρίες.

      Ένα από τα αγαπημένα μου βιβλία,αυτής της συγγραφέως.Περιγράφει με απλότητα την καθημερινή ζωή στην προ και τη μετά επαναστατική Ρωσία,την Αθήνα πριν τον δεύτερο παγκόσμιο,καθώς και σκηνές από τη μακρινή Σενεγάλη.Ένα υπέροχο βιβλίο,που όχι μόνο σε διασκεδάζει και σου κρατάει συντροφιά αλλά σε προβληματίζει κι όλας!Απαραίτητο να το διαβάσετε κατά τη γνώμη μου!Σας αφήνω τώρα γιατί πάω να δω τι έγινε με τον Shinji και τη Misato(από Neon Genesis Evangelion)!

   

Αντίο καλοκαίρι!Καλώς ήρθες φθινόπωρο!

   Γεια σας και καλό μήνα!Ελπίζω να είστε όλοι καλά και να διασκεδάζετε πριν αρχίσουν τα σχολεία -_-".Θέλω να σχολιάσω τόσα πράγματα που δεν ξέρω αν προλαβαίνω!

   Ας αρχίσω με τα γενέθλια του αδερφού μου!Να μου ζήσεις αδελφούλη!Δεν μπορώ να το πιστέψω πως ήδη έγινες δέκα χρονών.Λες και ήταν χθες που ερχόσουν στο κρεβάτι μου όταν είχες εφιάλτες...αλλά τώρα θα αρχίσω να γίνομαι μελοδραματική και δεν το θέλω οπότε σταματάω.Τέσπα,το βασικό είναι πως μεγάλωσες και εγώ χρόνο με τον χρόνο σε αγαπάω ακόμη παραπάνω(αν και μαλώνουμε κάθε μέρα).Μπορεί να είσαι ενοχλητικός και πολύ περίεργος αλλά,τι άλλο να περιμένει κανείς,αφού είσαι μέλος της οικογένειας μας!Aυτά για σένα,outoto!

Να και μία (εικονική πάντα)τούρτα για σένα!Είδες,είναι και βανίλια!

   Να πω χρόνια πολλά στον ηλίθι-ε,καλό μικρό μου αδερφό-Τσεκ!

   Τώρα πραγματικά δεν ξέρω τι νοιώθω για το άνοιγμα των σχολείων.Αναμφισβήτητα,θα μου λείψει ο πρωινός ύπνος και τα ξενύχτια.Αλλά όταν πάω στο σχολείο θα βλέπω και κανένα διαφορετικό άτομο.Έχω βαρεθεί να βλέπω όλο τα ίδια εδώ(όχι πως δεν τους συμπαθώ) γιατί δεν το έχω συνηθίσει.Βέβαια δεν θα ξέρω κανέναν στο νέο σχολείο και δεν θα έχω και τις φίλες μου κοντά να με στηρίξουν.Οπότε δεν ξέρω τι θέλω!

   Να αναλύσω τι πιστεύω για την αρχή της νέας σχολικής χρονιάς-Τσεκ!

   Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί τόσα άτομα παραπονιούνται για το φθινόπωρο.Εντάξει σε όλους θα λείψει το καλοκαιράκι με τα παγωτά,τα μπάνια,τους ύπνους,τα ξενύχτια,τον ήλιο και την ανεμελιά.Όμως έχει και το φθινόπωρο τα καλά του!Θέλω να πω,ξαναβρίσκεις τους φίλους σου(αν δεν είσαι εγώ-_-) και δημιουργείτε νέες αναμνήσεις.Δεν μπορείς να μένεις μόνο με τις καλοκαιρινές!Και ας μην γελιόμαστε ,στην Ελλάδα το καλοκαίρι κρατάει καιρό ακόμα...αν και είναι ωραίες οι πρώτες βροχές!Μου έχει λείψει να κάθομαι τα πρωινά στο κρεβάτι,κουκουλωμένη με την κουβέρτα και να ακούω την βροχή!Και τα χειμερινά μου ρούχα!Ανυπομονώ να ξαναφορέσω τα καλά μου τα φούτερ και τις κάλτσες μου που φτάνουν ως τα γόνατα!Και να μην ξεχνά τις μάλλινες φούστες.Αχ,πόσο μου αρέσουν....

   Να παρηγορήσω τον εαυτό μου για το τέλος του καλοκαιριού-Τσεκ!

    Τέσπα,καλό φθινόπωρο σε όλους!